Mijn Volvo: rustpunt in een hectisch bestaan

Na de middelbare school wist ik niet wat ik wilde gaan doen. Daarom ben ik een paar maanden gaan werken bij de buurtsuper. Vakkenvullen en kassa draaien. Na vier maanden merkte ik dat er te weinig uitdaging in het werk zat. Ik solliciteerde in een ziekenhuis. Niet omdat ik een roeping had maar omdat mijn halve familie daar werkte. Ik volgde een opleiding verpleegkunde en werkte een paar jaar op de afdeling, later ook als teamleider. Na zes jaar realiseerde ik mij dat ik mijn pensioen niet zou gaan halen als verpleegkundige. Het is mooi werk maar door tekorten aan personeel is de werkdruk onaangenaam hoog. Ik ging me oriënteren op omscholing en het bleek dat ik nog studiefinanciering zou kunnen krijgen als ik direct zou switchen.

Omscholen

Vier jaar duurde de Hbo-opleiding Bibliotheek en Documentaire Informatie. Dat was net iets voor mij, nieuwsgierig als ik was. Ik doe graag onderzoek naar interessante onderwerpen. Deze opleiding was breed, de opdrachten die ik kreeg gingen telkens over een totaal ander onderwerp. Eenmaal afgestudeerd trad ik wederom in dienst van een ziekenhuis. Ik mocht van de grond af een mediatheek opzetten. Mijn kennis van medische terminologie kwam toen goed van pas. Na verloop van tijd merkte ik in toenemende mate dat mensen, zowel privé als op het werk, mij opzochten om hun verhaal te doen als ze een vraagstuk of probleem hadden. Kennelijk voelden ze zich bij mij vertrouwd en op hun gemak. Ik luisterde en gaf advies als daarom werd gevraagd. Dat bracht me op het idee om voor coach te gaan leren. Ik volgde diverse trainingen en haalde aanvullend nog diploma’s om mij te specialiseren. Nadat ik mijn bedrijfsplan klaar had heb ik mij ingeschreven als coach bij de Kamer van Koophandel. Mijn praktijk liep al snel als een trein. Het één op één coachen ging goed maar ik wilde meer mensen bereiken met mijn ideeën, kennis en ervaring. Bovendien houd ik ervan om mezelf uit te dagen.

Jezelf blijven uitdagen

Steeds probeer ik iets nieuws. Dat is soms best spannend. Ik schreef een boek en begon met het geven van groepstrainingen en lezingen door het hele land. Een auto had ik niet, ook geen eigen huis. Ik ben niet zo van de spullen en bezittingen. Het kost veel geld en je hebt er zorgen en onderhoud aan. Ik pas op huizen van expats die langdurig in het buitenland werken. Reizen heb ik altijd gedaan met het openbaar vervoer en een enkele keer neem ik een taxi. Daar is vorige maand verandering in gekomen. Een berekening wees uit dat ik de laatste tijd regelmatig de 800 kilometer per week aantik. Voor het eerst van mijn leven heb ik een auto gekocht: een Volvo occasion. Het comfort van deze auto blijkt nu een rustpunt in mijn soms hectische bestaan. Autorijden is ontspannend. Zo houd ik het nog wel een tijd vol.